Хөвеңнери уштунгулаан чоорганывыс
Хөлестээрде дөженгештиң чыдыптар бис.
Хөнээвистиң баалыңы хоорук-даа бол,
Хөрээвисти чылыткан шай үспес болгай.
Көзенектиг соңгавысты дуглаар хире
Көжегени садып чадай бергеним шын.
Айдың дүне удумзурап чыдырыңда
Айның чырыы арның орта ойнаар туржук.
Эртенги хүн херелдери чидиг шонуп,
Эскет чокка карактарга чылчырыктаар.
Эжим сени орун-биле катай тырткаш,
Элээн ырак хөлегеже чайладыр мен.
Каш хонган далганывыс дайнап алгаш,
Каттыржып-даа, ыглажып-даа олурар бис.
Кадыг-берге амыдырал аак-кээгин
Кады эртип чорууруңга мөгеер мен.
Энир чылын эккеп берген майыктаажым
Эргижирээн ышкаш чорду, ынакшылым.
Ээжээ бедик чараш идик кедер сен бе?
Эки өйде кызып чорааш, садып бээр мен.
Ыргаш кыннып, оорга-моюн ыстаза-даа
Ырактыва ишкирнигип, илгип ор бис.
Чалгын сынык куштар ышкаш далбаш кыннып,
Чадаарда-ла сөөртүнүп, калгып ор бис.
Чектешпейн, боттарывыс хумагалап,
Чеңни шөйгеш, карак чажын ашташпышаан,
Чежемейниң нарын-даа бол, дүжүп бербейн
Чедер дишкен үзелдерже чүткүп ор бис.
Чараш чычаан, чаа хептиг ашак келгеш,
Чараа сыырып, чоос сунуп, көгүтсе-даа
“Чарылбас” деп домак керткен душтууң мени
Чалгын чайган дуруяа дег кагбас боор сен.
Каптагайның үезиниң сөөлүнге дээр
Каяа-ла мынчаар хевээр түреп чоруур бис аан!
Кажан-бир хүн сегий бээр бис, бүзүреп көр.
Каттырымзаан шырай-арның - менээ шаңнал.
Даады-ла сээң-биле чорзумза-ла
Далган, хөнек, чоорганны-даа чоор ону!
Шынарлыг дээн чуртталгаңда чүң бар дизе,
Шыны херек, сеңээ ынаам айтып каар мен.
Буян Сеткил.
